erken uyanmak..

herzamanki gibi,yorganımı bacaklarımın arasına alıp uykuma devam etmekti yataktaki kıpırdanışımın sebebi.
fakat bu kez kolay olmamıştı. kaloriferden daha çok faydalanmak amaçlı duvar kenarına fazla yaklaşmam ve sol bacağımı kalorifer borusuna çarpmam beni iyice uykudan alıkoymuştu.
ağzımın kenarında birikmiş suyu silip yastığın altından telefonumu çıkardım ve saate baktım.onbir uyanmak için ideal bi saatti ama benim için erkendi.gözlerimi tavana dikip kendime gelmeye çalıştım.
tavandaki örümcek yer değiştirmişti.ağ kompleksi sol köşeden biraz daha ortaya doğru uzanmıştı.bir örümceğin bir günde ne kadar ağ örebileceğini düşündüm.
bazı günler gültenin hiç kıpırdamadığını biliyordum.gülten-tavandaki karaböcek-3 gün boyunca olduğu yerden ayrılmamıştı ve ben var gücümle ,doğum yapmak üzere olan bir kadın gibi poof poof üflemiştim.sonunda ölmediğini anlamıştım.bu konuda bir araştırmam yok ama belki bu süre daha da fazla olabilir.yani belki 3 gün okadarda fazla değildir.gülten en az 3 gün boyunca aç durabiliyor ve muhtemelen enerjisini korumak için de hiç kıpırdamıyordu.3 gün boyunca öylece dururken ne düşünüyordu acaba?beni izliyormuydu?odanın içinde soyunmamı,çay içmemi,durduk yere gülmemi, düşünmemi? deli gibi şarkı söylerken beni duyuyormuydu acaba?

ben bunları düşünürken birden ağ kompleksinin orta kısmına yakın ve gülten tarafından yeni bitirilmiş,birbirine girmiş ağ ipliklerine bir sivrisinek takılmıştı.
bir anda içimde açıklanamaz bir sevinç oldu ve gözlerimi kocaman açıp,ellerimi karnımın üstünde birleştirdim.ilk defa gültenin avını yiyişini seyredebilecektim.
gülten de benim kadar heyecanlanmış olsa gerek ki önce avından biraz uzaklaştı sonra sağa ve sola sarhoş gibi gidip gelmeye başladı.
sonra bir anda durup bana baktı ve bir göz kırpıp işe koyuldu. "ahah" neredeyse kıçımla gülüyordum.
parasını almış fakat partneri sevişmekten vazgeçmiş bir orospu kadar mutluydum ve bacağımı kalorifere çarptığıma daha önce hiç bukadar sevinmemiştim.

önsöz..

yıl 2044.9 kasım.dünya büyük bir yıkım içinde.insanlar artık yönetilemez durumda ve bütün ülkeler artık birbirine girmiş durumda.milenyumun ortasında taş devrine doğru gidilmekte

yıl 2044.9 kasım.ingilterede londranın kuzeyinde tamamen ıssız alanda 4 km yarıçapda 10 metrelik kalın duvarların ardında küçük bir baraka.bütün bu kaosdan canlarını zar zor kurtarmış olan 6 dünya lideri yaptıklarının-yapamadıklarının-cezasını çok ağır ödemekte.amerika başkanı john kusack,ingiltere başkanı emily forkus,japonya başkanı keita thun,iran başkanı hüseyn elferi,hindistan başkanı salman pencap ve türkiye başkanı nuh anadolu.şimdihepsi boş gözlerle ve son bir umutla birbirlerine ve masaya yayılmış kağıtlara bakıyor.herbirinin önünde bir kağıt ve kağıtların sol köşelerine ataçla tutturulmuş bebek resimleri..
son umut..

ileti..

hayat bir kahkaha
orospunun ağzından
siyah beyaz perdede
bir kahkaha

sessizce..