Münker & Nekir

açıldı.
davul sesi var.
yorgun.
nikotin esiri bir gırtlak.

insanlar öğreniyorlar
asker olup öl!

gün ışığında
biraz hüzün ek.
toprak aç!

biraz ışık ver
çok karanlık

çok ağır anne
çok soğuk anne
acıktım anne
neredesin anne
ölüyorum anne!

açıldı gelecekten bir kapı
hatırlıyorum
ilk öpücük
çok sıcak,çok karmaşık,çok zevkli
herşeyden önce ilkti
adı Gizemdi.

hatırlıyorum
izlediğim ilk filmdi
Sadri Alışık vardı
turistti.

hatırlıyorum
vişnenin tadı çok ekşi
hatırlıyorum 
ilk tokadı
hatırlıyorum
Koray onbeşindeydi 
hatırlıyorum
sarhoş olmuştum,kusmuştum
hatırlıyorum
ağlamıştım,dayak yemiştim

açıldı gelecekten bir kapı
beni götürüyorlar anne
ne sonu var ne başı...

awakenings filminden...

panter
(jardin des plantes'da, paris)

gözleri parmaklıkların geçişinden
öyle yorgun bakmaya dermansız;
sanki binlerce parmaklık demirden,
ve arkasında yitik dünya apansız.

vakur salınır zarif zorlu adımlar,
en dar alanda dolanıp duran,
ortada sanki bir güç dansı var;
vurgun yemiş bir irade, doğadan

bazen kalkar perde göz bebeğinden
yavaşça – derken bir resim dalar derin;
gider peyderpey sakin diri bedeninden –
ve sona erer ömrü kalbinde resmin.

Rainer Maria Rilke (1875-1927)