pembe

sordular mı sana hiç,
yaşıyormusun diye?
bana sordular be pembe..
söylesene,yaşamak nedir sence?
ah pembe

yalnız kalmak,yaşamakmış
anladım
yalnız kalmak,yalnızlar arasında..

sen hiç ağladın mı pembe,
tek başına,yalnız,hıçkırıklarla?
ağladın mı öylece?
ah pembe

ışıklar giderya bir anda
öyle dayak yedim ben işte..
sen lunaparkta balerinde
ben balyoz gibi yumruklarla
döndük durduk be pembe
ah pembe..

yalan olmasın,bende güldüm pembe
ama senin kadar çok değil.
sen hep,gülüyorsun be pembe
hep gülümsüyorsun..

mutluluk

evet
okadar mutluyum ki bu aralar..
anlatamıyorum..

hergün gülüyorum mesela.
bana bakan insanlarda gülüyor
onlarda mutlu oluyor kanımca

bazen durduk yere
kahkaha atıyorum mesela
hani iyi bişey olunca
mutlaka bi iyi şey daha olurya
öyle oluyo
herşey iyi

kafam çok rahat bu ara
hiç bişeye üzülmüyorum
üzüntü nedir unuttum
çok mutluyum çok
mutluyum mutluyum mutluyum..

herkes 'neden bu kadar mutlusun' diyo
'bişey yok' diyorum
'önemli deil'
'geçer' diyorum

sonra herkes 'boşver takma kafana' diyo
ben yine gülüyorum

okadar çok konuşuyorum ki bu ara
herkes rahatsız bu durumdan
insanlar rahatsız oluyo
ama napıyım mutluyum
gülüyorum ben

sonra mutsuzluğu düşünüyorum
ne gerek var canım ne kadar saçma
aklıma yazdığım bi şiirim geliyor sonra

"mutsuzluk mutluluğu tatmakmış
mutsuzluk aşık olmakmış"

:) ne kadar saçma


..

ve yine gülümseyip uyumayı düşünüyorum
uyurken de hiç zorlanmıyorum bu ara
hemen hoop uyuyorum
günümü gün ediyorum
geziyorum


kanalizasyona taş atıyorum..

kararan gece

kalbimi kırdın
karanlık gözlerinle gizlice
sokulup arkamdan
kalbimi kırdın

ışıklara bakıyorum,yıldızlara
sokulup arkamdan,bıçakla
kalbimi kırdın

yerdeyim kanlar içinde
kararıyor gece
kalbimi kırdın
ölseydim keşke..